Με κατοίκους της περιοχής ΚΑΤ και εκπροσώπους από τον σύλλογο του Αγίου Νικολάου είχε την ευκαιρία να συναντηθεί και να συνομιλήσει η υποψήφια δήμαρχος της παράταξης «Αδέσμευτη Φωνή», Μ. Διακολιού, στις 20|05

Οι αστικές υποδομές της περιοχής είναι ασυντήρητες (πεζοδρόμια κλπ) ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι τα πάρκα της περιοχής έχουν εικόνα εγκατάλειψης από καιρό, με αποτέλεσμα να μην συναθροίζονται εκεί οι κάτοικοι. Επίσης, είναι πολύ αραιή πλέον η συγκοινωνία. Άλλο ένα ζήτημα που εκτέθηκε είναι τα προβλήματα που δημιουργεί στην περιοχή η λειτουργία κέντρου παροχής υποκατάστατων για ναρκομανής από το νοσοκομείο ΚΑΤ.

Η Μ. Διακολιού αναφέρθηκε στις ενέργειες της για θέματα που εκτέθηκαν από την θέση της αντιπολιτευόμενης συμβούλου κατά την τελευταία πενταετία στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ κατέθεσε τις θέσεις της για τον τρόπο επίλυσης των δημοτικών θεμάτων: «εμείς λέμε ότι οι πόροι του δήμου (χρήματα, εργατοώρες κλπ) δεν δίνονται για τις ανάγκες των πολιτών, αλλά για τις ανάγκες των περιοχών με εταιρείες κλπ. Αυτό πρέπει να αλλάξει, δηλαδή να αλλάξει η κατεύθυνση των επενδύσεων του Δήμου. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει με ανθρώπους που έχουν «δεσμούς εξάρτησης» με τις ηγεσίες των κομμάτων στα οποία ανήκουν, τα οποία με την σειρά τους έχουν δεσμεύσεις για την εξυπηρέτηση των αναγκών σε εκείνες τις περιοχές που υπάρχουν υπερτοπικές αγορές, κτήρια μεγάλων εταιρειών κλπ.
Γι’ αυτό δεν συντηρούνται τα πάρκα των γειτονιών κατοικίας, γι’ αυτό κόβονται τα δρομολόγια δημοτικών λεωφορείων σε γειτονιές με κατοίκους κλπ.

Όσο αφορά το ζήτημα με το κέντρο για ναρκομανείς που λειτουργεί στο ΚΑΤ είπε:
«Εδώ έχουμε ένα ζήτημα χωροθέτησης και ένα πολύ μεγαλύτερο ζήτημα λάθος κρατικής πολιτικής ενάντια στα ναρκωτικά, που δεν είναι ζήτημα που μπορεί να επιλύσει μόνος του κανένας δήμος, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι πρέπει να είναι αμέτοχοι και ανεύθυνοι.

Η χωροθέτηση του κέντρου μέσα σε αμιγή κατοικία, και μάλιστα, με εγκαταλελειμμένους κοινόχρηστους χώρους, χωρίς υποδομές εξυπηρέτησης και με σπάνια έως καθόλου αστυνόμευση, δεν είναι σωστή.
Όμως το μεγάλο πρόβλημα είναι η πολιτική για τα ναρκωτικά. Προσωπικά, διαφωνώ με την λογική να μοιράζονται υποκατάστατα χάπια σε τέτοια κέντρα – όπως αυτό που λειτουργεί στην γειτονιά – για να «διατηρούνται» οι ναρκομανείς εις το διηνεκές ασθενείς, με απρόβλεπτη συμπεριφορά πολλές φορές, που όμως είναι έκφανση της ασθένειας τους. Θα πρέπει να υπάρχουν μόνο προγράμματα απεξάρτησης συνδεδεμένα με προγράμματα κοινωνικής επανένταξης (εκπαίδευση, εύρεση εργασίας κλπ). Αν ήταν τέτοιου είδους το κέντρο που λειτουργεί στο ΚΑΤ, δεν θα γνωρίζατε ποιες/-ες είναι οι προσερχόμενες/-οι πρώην χρήστες».